Dziś ostatni dzień, aby wziąć udział w rozdaniu u Naturalne piękno [KLIK]. Gorąco polecam.
Oczywiście cały zachęcam, aby zaglądać do zakładki Rozdania, gdzie na bieżąco staram się zamieszczać linki do znalezionych konkursów i rozdań. Od razu zaznaczam, że w części z nich musicie konkurować ze mną, choć większość sobie odpuszczam i tym bardziej polecam Wam, bo warto przetestować jakieś dodatkowe kosmetyki.
3. Wypisz wszystkie drobne rzeczy, które przychodzą Ci do głowy, które
lubisz, które czynią Cię szczęśliwą, te wszystkie drobnostki, dla
których warto żyć. Szczególnie te najdrobniejsze i te, które wydają się
zbyt banalne, by je wymienić, ale które poprawiają Ci humor.
Dziś wieści z lawendowego raju, a konkretnie recenzje niebiańskich mydełek. Ogólnie o mydełkach z Lawendowej Farmy możecie przeczytać na stronie LF [KLIK], więc od razu przejdę do sprawozdania z używania.
Jako nastolatka miałam krótką przygodę z dietą wegetariańską. Wtedy traktowałam to chyba jako manifestację młodości, taki wewnętrzny bunt. Szybko mi przeszło. Jednak chęć obrony zwierząt przed cierpieniem gdzieś głęboko pozostała i ostatnio wykiełkowała na nowo. Na początku pytanie: po co w zasadzie jem mięso? Bo mówią, że niezbędne dla zdrowia. A czy wiecie jak trudno ułożyć racjonalną dietę, zgodną z zaleceniami, jednocześnie uwzględniając zwyczajowe spożycie mięsa? Aby zapewnić spożycie białka zgodne z zaleceniami wystarczyłoby jakieś 100 gram mięsa (najlepiej ryby), bo trzeba uwzględnić jeszcze białko z nabiału, zbóż i warzyw. Jednakże nasza kultura i zwyczajowe spożycie sprawia, że normę na białko znacznie przekraczamy. W dzisiejszych czasach jemy produktów mięsnych za dużo. Wymaga to coraz większej, bardziej intensywnej hodowli, co sprawia, że jakość mięsa się pogarsza. Coraz gorsze jakościowo, z coraz większą liczbą zagrożeń. Więc czy nie lepiej zrezygnować i wykluczyć go z diety? Do tego wszystkiego dochodzi aspekt ekologiczny. Chów zwierząt (nawet ten pseudo ekologiczny) nie wpływa korzystnie na środowisko. Można by jeszcze gdybać i przewidywać, ile więcej ludzi można by wyżywić, gdyby zracjonalizować dietę ku bardziej roślinnej (tyle, że trzeba by jeszcze zmusić świat do równiejszego podziału). Ostateczną jednak decyzję podjęłam natrafiwszy na filmiki pokazujące cierpienie zwierząt. I tak oto postanowiłam zostać wege. Oczywiście od decyzji do efektów długa droga, ale jestem na właściwej ścieżce.
Notka powstała z okazji rozpoczynającego się w poniedziałek tygodnia wegetarianizmu. Nie chciałabym się nadto rozwodzić, ani przekonywać nikogo na siłę. Sama dostrzegam zarówno plusy, jaki i minusy diety bezmięsnej. Mam gorsze dni, nie zawsze i nie w każdej sytuacji potrafię być wege, może jeszcze nie dziś, nie teraz. Wiem jednak, że kiedyś będę mogła powiedzieć: ''rok'', a potem "50 lat''. Cały czas nad tym pracuję. Ograniczyłam produkty mięsne prawie do zera, choć czasem zdarzają mi się wpadki. Uczę się nowych przepisów opartych na cennych kaszach, zdrowych warzywach, owocach, a także roślinach strączkowych. Da się, a nawet warto. Zostań wege na ten tydzień, spróbuj na 30 dnia, a być może okaże się, że zechcesz jeszcze kolejnych 50 lat. To nic nie kosztuje. Potraktuj to jako nowe doświadczenie. Przekonaj się sam, ile wniesie do Twojego życia taka zmiana diety...
Jeśli czujesz się skuszony mój drogi czytelniku, polecam zajrzeć na stronę zostań wege [KLIK] i zapisać się do akcji. Codziennie przez miesiąc dostaniesz maila na temat zalet diety roślinnej wraz z cennymi informacjami, przepisami, a także ciekawostkami z życia zwierząt i vege sportowców.
Na blogu fundacji Viva możesz zapoznać się z planem tygodnia wegetarianizmu [KLIK]. Jeśli będziesz w tym czasie w Warszawie, gorąco polecam wziąć udział.
Informację o związanych z tygodniem wegetarianizmu zniżkach wrzuciłam dodatkowo do działu Promocje, do którego zachęcam, aby na bieżąco zaglądać.
Jako nastolatka miałam krótką przygodę z dietą wegetariańską. Wtedy traktowałam to chyba jako manifestację młodości, taki wewnętrzny bunt. Szybko mi przeszło. Jednak chęć obrony zwierząt przed cierpieniem gdzieś głęboko pozostała i ostatnio wykiełkowała na nowo. Na początku pytanie: po co w zasadzie jem mięso? Bo mówią, że niezbędne dla zdrowia. A czy wiecie jak trudno ułożyć racjonalną dietę, zgodną z zaleceniami, jednocześnie uwzględniając zwyczajowe spożycie mięsa? Aby zapewnić spożycie białka zgodne z zaleceniami wystarczyłoby jakieś 100 gram mięsa (najlepiej ryby), bo trzeba uwzględnić jeszcze białko z nabiału, zbóż i warzyw. Jednakże nasza kultura i zwyczajowe spożycie sprawia, że normę na białko znacznie przekraczamy. W dzisiejszych czasach jemy produktów mięsnych za dużo. Wymaga to coraz większej, bardziej intensywnej hodowli, co sprawia, że jakość mięsa się pogarsza. Coraz gorsze jakościowo, z coraz większą liczbą zagrożeń. Więc czy nie lepiej zrezygnować i wykluczyć go z diety? Do tego wszystkiego dochodzi aspekt ekologiczny. Chów zwierząt (nawet ten pseudo ekologiczny) nie wpływa korzystnie na środowisko. Można by jeszcze gdybać i przewidywać, ile więcej ludzi można by wyżywić, gdyby zracjonalizować dietę ku bardziej roślinnej (tyle, że trzeba by jeszcze zmusić świat do równiejszego podziału). Ostateczną jednak decyzję podjęłam natrafiwszy na filmiki pokazujące cierpienie zwierząt. I tak oto postanowiłam zostać wege. Oczywiście od decyzji do efektów długa droga, ale jestem na właściwej ścieżce. 
